ey vefasızbir şehir düşün Sokaklarında çıkmaz kalabalığında sessiz kimsesiz... Bir ben düşün kalabalığımda sensiz çaresiz... kalemimin ucunda yine sen hep sen ki yazmaya mecbur ey vefasız bilir misin yağmurlarım yine sen ağlar bulutlar dolusu yine sırılsıklam ıslanır kerpiç bedenim ve ben yine med cezirlerimde boğulurum bilir misin düşlerim soluksuz nefeslerimde tutsak tutsak ki vurgun yemiş gözlerinin taaa en derininden geceler yine cellat bana kılıç kadar keskin ayazlarımda içim kış toprak kokuyor bedenim ey vefasız ölmek kolay kolay da bilir misin zor olanı sensiz doğan her güne isyan ederek her gün binlerce kez daha ölmek bilmez misin be vefasız aldığım her nefesin yarısı sen şimdi bir elimde kurşun bir elimde hoşça kal oysa bir türkü değil miydi yaşamak nefes aldığım dudaklarında ey vefasız güneş bile ışığında kayboluyorken çiçekler bile şekil alıyorken gülüşlerinde uzat ellerini dokun dudaklarıma beni sensiz nefessiz bırakma öleceksem de kor dudaklarında kavrularak öleyim. İlhan Aşıcı |