hangi sınırın öncesi yaşamaktı ki sonrası ölüm olsun
nefes almak ile almamak arası ince bir çizgidir toprağın teni




sokak sokak sövmenin bir dili var coğrafyasız sevmenin de
sağanak olup yağmanın da bir dili var ahmak olup ıslanmanın da

sen biz ol yeter ki
ve asla bukalemun bir buluta çevirme bereketli gözlerini




sen bana bakma
hatta bak
bak ve gör ki ben hala gökkuşağı uçuruyorum ipsiz sapsız renksizliğimde
ve hala çekiyorum kime çektiysem hayatımı siyah beyaz bir film gibi




sonrası mı
ben en çok sevmeyi sevdim sevilmeyen dört bir yanımla demiş miydim sana
hatta aynalar beni eksilttikçe gün ve gün yalnız sana hep sana çoğaldığımı
sırf solmasın diye ışığın sığlığımda ki bütün denizlerin ak saçlarından tek tek yakamozlar yolduğumu
ve yolu sana çıkan tüm gidişlerin dönmeyişlerine sayısızca peron olduğumu söylemiş miydim




ahh sevgilim diyemediğim sevgili
kaç sefere kaç sefer bindirdiğimi bilmem ama her sefere bir sen daha eklediğimi
ve günlerce gecelerce sırf dönersin diye yorulmadan aynı heyecanla beklediğimi bilseydin
biraz da olsa beni sevmeyi sevseydin döner miydin

.
.
........
.
.

offf of
yok Annem yok
yoruldum düşe kalka büyümekten
çok sevip hiç sevilmemekten


düşe kalka büyümek buysa
her geceye bir düş ekmekten
ve her sabaha da bir kalk biçmekten çok yoruldum çok




üşüyorum be Annem
çocukluğumu örtün artık üstüme
kırık ta olsa sallayın beni sallaya bildiğiniz kadar ahşap salıncağımda

Allah kalkmayı nasip etmesin ki
yeminle bu sefer hiç düşmeyeceğim hayatın girdabına
sözüm söz hiç büyümeyeceğim Annem


yeter ki
güneşin gölgem
kokun nefesim olsun…








ilhanaşıcıhaziranikibinonaltı