HOŞÇAKAL
Bir seher vaktinde
anne.! tebessümleri bırakarak, bu şehrin kaldırımlarına/ gidiyorum.... Ardıma bile bakmadan buz tutmuş kaldırımlar sakalları buz tutmuş ayazda, bir bankta uyuyakalmış adamın... Şefkat nedir? Aşk nedir? Sevmek nedir? bilinmiyor buralarda anne.! ölüm insanın yanıbaşında, bir bankta / bir kaldırım taşında anne.! Bu şehrin kaldırımlarında üşüdüm... üzüldüm... ve ağladım dün yine. gözlerindeki sıcaklığı, yüzündeki sevecenliği, mutluluğu, o tatlı gülüşünü / babamın, özlediğimde anne ; belki birgün geleceğim yanınıza ve şimdi gidiyorum... Bana ait olmayan bu şehirden acılar bırakarak, ağlamayı öğreten / karanlığın gizemine, sevdaların rengine gidiyorum..... gidiyorum hoşçakal.! Benim olmayan şehrim, hoşçakal.! gece ayazım, yürekte sızım hoşçakal.. Hoşçakal hiç tanımadığım insanlar.. benim olmayan aşkım hoşçakal hoşçakal..yeryüzünden, yanıbaşından / bir canın daha eksildiğini farketmeyen ; işine gücüne koşuşturanlar...!!!? |
bilinmiyor buralarda anne.!
ölüm insanın yanıbaşında,
bir bankta / bir kaldırım taşında
anne.!
Bu şehrin kaldırımlarında
üşüdüm..."
Tam "hoşçakal" diyesim vardı, şiirinize çarptı gözlerim, devrildim...
Ve "ne kadar tanıdık bir sızı..." dedim bir de annemi hatırlayınca...
Çocuklar en çok üşüdüğünde seslenirmiş anneye...
Ben de üşüdüm, "Annem nerde!"
Yüreğinize sıcak bir selamla ve hep mutluluk dileklerimle;
Tebrik ve sevgiler.
Saadet Ün tarafından 3/23/2012 9:54:36 PM zamanında düzenlenmiştir.