Bugün, 20140224 pazartesi, Stockholm güneşli... Ve şiirimin hikaye sonrası: Aleksandra Duchanina’nın şartlı olarak serbest bırakıldığı gün. Rus yoldaşlarımı ayakta alkışlıyorum. Diğerlerinin de serbest bırakılması dileğiyle... KI (ED).

Stockholm’da durmak bilmeyen bir yağmur var bu akşam
Islanmamak için durağa, hastanenin en kuytu yeraltı yollarından geçiyorum
Hareketin Eylemsizlik Modu cebimde
hızlı adımlarla ilerlerken
hangi mimarlık bürosunun teknikeri acaba, diye geçmiyor değil içimden
O da aynı kıtanın İstanbul’unda, yollarda mitingine yetişmekte
Çiçek Pasajına yakın biryerlerde, Taksim’de
Güzel şeylerin peşinde koşan mücadeleci yürekler olmak ne yakışır bize

İki üç kuruşa çalışan gazeteci dostlar meşgul, yalnız ilerlemem gerek
Bir fotoğraf makinem bile yok, şemsiyesizim yine
Hem de böylesi bir günde?

6 Mayıs 2012 Moskova’sının Bolotnaya Meydanında
Putin gençlerin canına okurken, nasıl bir sahne kurduğunun derin bilincinde
gencecik gelecekler, siyasi mahkum edilirken kalınmı kalın duvarların ardında
hiç deprem olmaz sandı ya, yanıldı bu defa defalarca
Her hareketimizi eylemsiz modlara sararken
aslında öyle bir fırtına yaratıyordunuz ki Rusya otoritesi
biliyordunuz tsunamilerle geri döneceğimizi

Ve sen, güzeller güzeli, ellerini pamuklara sarasım Alexandra Dukhanina
sayende rus mahkumlarının mahkemeye
kafes içerisinde çıkarıldığını öğrendim

Mynt Meydanına vardım sonunda
Rus yoldaşlar Bolotnaya davalıların resimleriyle boyadılar kentin duvarlarını
Serbest mikrofonla herkes birşeyler söyledi
Ne güzeldi
Çok kararlı, bir o kadarda haklıydık
Mahkumlar serbest bırakılsındı... Bitsindi haksız cezaları...
Devam etme kararı aldık
Birbirimize verdiğimiz sözlerle ayrıldık

Sonra içime bir hüzün çöktü metroya doğru
Ne kadarda gençlerdi Rus sürgünleri
Yaşları 18, 19, 20
Geri gönderir miydi onları acaba İsveç devleti?

Sevgilime mesaj attım iyimisiniz diye
İki oğlumuzunda gözlerinden öp, yanımda masal getiriyorum geceye
Yoldayım umarım gecikmemde ellerimi ıstırım ellerinde