Duvar
İş dönüşü yavaşlayan adımlarım
sürüklemişti beni beton duvara dokundum durubilitesine ortak yönlerimize başımı ağırca kaldırırken düşündümde artık uzun uzun bakabiliyordum insanlara etrafa bilmiyordu hiçbiri her defasında yaklaşıldıkça bana milyon kilometrelerce uzaklaştığımı nasılsa ışık hızıyla atmosferi aşıpta yıldızlara aya ve uydulara dokunabildiğimi kalbim şaşkın olsada Sana diyorum, farkında olma durumum! Geri çek beni elim beton soğukluğunda hala neleri değiştirmiştim ben yani gerçekten? Verdiklerimi toplasam bir buket olur muydu varlığa? ne kalmıştı yetememezlik duygusuyla veda etmekten başka dünyaya yarım kalan bir şiir tadında |