2268 I: El feneri

“Bir vardı bir yoktu.
İç gruplaşmalar ve sürtüşmeler direnme gücümüzü azaltmıştı
İktidarı ele geçirme sanatını bir türlü başaramıyorduk
Taktik stratejiye bağımlıydı, biliyorduk
Ama biz inatla taktiklerde kalmış stratejiyi unutmuştuk
Küçük hareketlerde
sayfa beğenmelerde
dar sokaklarda
Cenazelerde, anmalarda, ağıtlarda
Hep ağıtlarda
Hiçbir zaman büyümedik
Kararsızlığımız, kuşkuculuğumuz
uzlaşmacı ve teslimiyetçi ögelerimiz
ayaklanmalara karşı çıktı
Yönlendiremedik, kıvrandık ve yenildik.”

Dışarıda yağmur yağıyor çılgınca
İçeriden duymuyorum
yağmur damlalarının ıslaklığını
Dev pencereler boş sokağa kapalı
sımsıkı
ağlamaklı
Perdelerimi çoktan yakmıştım
yakmadıklarım sandıkta saklı
Güneş doğa gelirde
tekrar takarım diye
Işık kolları sararda
ölürüm durduğum yerde
Olur ya.. alışık değilim sımsıcaklıklara

Nefret ettim yağmurdan!
Çamurdan
kapkaranlıklardan!

Oysa öyle miydi önceleri?
Yağmur ki, hep avucumda, kırıldı kırılacak cam eli
Sevmeyiz şemsiyeli yürüyüşleri, sırılsıklamız aşıklar gibi
...
Hepsi eskidendi
Eskidi
...
Kendi kendime gürültü çıkartmak amaçlı
eve kapanmış, keman çalmaya çalışıyorum
Tellerimden sürtüne sürtüne çıkan
çarpık notalar pas kokuyor
Ancak yay koptukça, çıkıyorum dışarıya
Müzik Market’e, yenisini almaya

Dünyamız, Hiroshima’dan sonra bir atom bombası daha yaşadı
Gezegende petrol bitmiş, iklim giderek değişmişti
2030 senesinde Mars’a ilk
dört insanlıktan kalan
parçamızı göndermiştik
Şimdi dört tane astronot daha yolda olmalıydılar
Biz kalanlar için herşey zordu
Yağmurluydu
yağmurdu
yağıyorduk
Drenaj ızgaralarına

Yine yayımın koptuğu bir gün
Müzik Market’e giderken gördüm
Üstünden geçtiğim paslı ızgaradan
sanki bir elfeneri bana göz kırptı

Orada biri mi vardı? Yerin altında?
Üstelik pil sahibi olacak kadar zengin?

“Bir vardık bir yoktuk
Sonrasında şimdi okuduğun mektup olduk
Bir sandık el feneri ve akmayan pillerini
sardık sarmaladık gömdük en derinlere
Bizden sonrakiler belki bulur diye
Bulan merak ederse, içine ekilen o zehirli tohum
ya mütasyona uğramış yahutta çürümüştür
Umarım sonuncusu olmuştur”

Izgarayı kaldırdım
Üstüm başım çamur
Elimi tuttu biri aşağıdan
Korkmadım meraktan
Çekti yerin dibine beni
Elinde bir el feneri
Aşağı kat kat inen basamaklardan
inerken uçarak, sanki adım atmadan:
”Müzik Market’te gördüm seni
Bizdensin, unutma göreceklerini.”
dedi ve açtı el fenerini...


2268 II: Altın sarısı kum

Her yanımızın kırıldığı bir akşamdı
Oraya buraya vurula vurula yıpranmıştı bedenlerimiz
Aynaya baktıktan hemen sonra içeri kaçıp gözyaşı biriktirdim mendilime
Birileri mi haksızdı ”Niye hep biz” leri yaşatan?
Bilinçaltımız mıydı en derinden kanatan?
Korkuyordum
Korkuyordun
Korkuyordu

Her düşen eninde sonunda nasıl ayağa kalkmak zorundaysa ben de öyle kalktım
Sen kalkmadın, ben kaldırdım seni
minik ellerin soğuktu sanki
olsun

Darmadağılan paramparçalarımızı topladım
Sessizliğin sesini avaz avaz kim açmışsa kapattım
Bilirsin sevmem, havalandırmadan gelen uğultunun inlemesini
Sımsıkı sarıldım
Sarıldık

Duvarın oynak tuğlasının ardında
siyah bir kutu vardı
Tozunu aldık, açtık kapağını

Eskileri karıştırırken içinde
plastik bir şişe bulduk
Seninle, bir elin bir elimde
Nereye sığsak şimdi biz bu sevinçle?

Şişeyi aldın
Gözlerinde pırıltı
yüzünde kocaman bir gülümseyişle
Ben şişeye bakıyorum sense içindekine
Kardeşinde yanaştı yaramazca
Bilirsin
herşeye meraklı kahramanca

Gözlerimiz patlarcasına
”Sihirli olmalı!” dedik hep bir ağızdan!

Tane tane döktüm altın sarısı ince ipek kumu
avuçlarınızın en içerisine

Bu kum ki ta Cojibar’dan
Hemingway’in yaşadığı topraklardan
yoldaş Tamara nın her dile destan
Che Guevara’yla kurtardığı o uzak adadan

Bu kum güçlendirir, direndirir
Ölümle pençeleştirir
Her kazaya karşı korur
Kazandırır, yükseltir
Hem ben yerinide biliyorum
Gider buluruz tekrardan

Hemen bir hazine haritası çizdik
Yolunu yordamını belirledik
Bulmalıydık o kızıl gemiyi
Ne kadar istiyorduk okyanusları geçmeyi

Ama ilk önce iyileşmeli
Büyümeli
Büyütmeli
Durmayan yağmuru dindirtmeli
Bir bulabilsek el fenerini
Bizim için şimdilik yeterli


2268 III: Kan kokuyordu iki gün sonramız

”Dünya petrolü bittiğinden hayatımda hiç otobüse binmemiştim. Fenerliler herşeyi ince detaylarına varıncaya kadar düşünmüşlerdi. Yedeklerini bugüne odakladıklarından ilk defa hızlı yol alıyordum. Miğdemin bulantısı geçer geçmez plana konsantre olmalıydım”

Otobüs perdesinin ardından transit geçtiğim hayat
Yanımdaki koltuğa yüreğime sığmayan sözlerim taşmış
Öyle yola koyulmuşuz beraber
Ben ve diyemediklerim
bir de camın ötesindeki hızlı çekim dünya

Bana derinlerden göz kırpan el fenerin
tereddüt etmeden tuttuğum elin
Nasıl bir insandın sen yanında ilk defa üşümediğim?
Tehlikeydi, karanlıktı orası yeraltında gizlendiğin
Anlattıklarınsa içinde kaybolası bir masaldı
yaşanmalıydı için için
Battaniyenin altından okunan
yasak şiirim, tatlı melodisi artık
gecemin, gecenin, gecemizin

Acıtana kadar seveceğimize
tam kıvamında bıraktık herşeyi
Amacımıza ulaşmak adına
Süsledik mücadelemizi, saatlerimiz kurulu
uyanmalıydı herkes erken devrim vakti

Uzun bir sömürünün sonuna yaklaşıyorduk
Sessiz çoğunluğumuz susmayacaktı artık
Süreç radikalleşmişti
Kan kokuyordu iki gün sonramız

Ancak geçmişten kalan beton yolların
beyaz şeritlerinde dinleniyor gözlerim
Hızdan dönen başım ağırmı ağır
Direksiyon emin ellerde uyuyor bedenim
...

Kalaallit Nunaa diyarında
inüitlerin yerli hayatında
dev buzullar erimeden önce
güneşli günlerle
renkler daha berrak
akan sular şeffaf
fok balıkları daha canlıymış

güneydeyse beyaz bir deniz varmış
ak mıymış?
anlatırdı
ufukta gezen gemileri
eski püskü haritadaki
siyah kutuda gizlediği
altın sarısı sahilleri

dağlara nice sellerden sonra
yerleşen bizlerin geçmişini
mahvetmiş bilmeyen değerini
buna cevap tabiat ana
intikamını
okyanuslarını
kabartarak aldığı
ve çamurlu yağmurları
akıttığıyla kalmışız

her türlü maddi zenginliğe
eğitime
örgütlenmeye
önderlik eden güçler
amazonları yakarken
nice devrimciler varmış nasıl olduysa yenilmişler

’Sen ki bambaşka bir tohumsun
devran dönecek sen büyüyecek
ve anlayacaksın. Torunumsun’
derdi

Asla anlamadım
hangi tohumun fidanıydım
yahutta büyümemiş
çok kötü hastalıklıydım

Devranın çarklarında birçok insan öldü
öldürüldü
din dil ırk yok oldu
kainattan
sömüren ve sömürülenden başka
bu iyiydi
birdik düşmana karşı
kimse kimsenin ülkesinde değildi
dağlar hepimizindi
en yücemiz sömürü
artık bitmeliydi

Silahlandık…