ASIM


En büyük vuslatım ölümle derdin,
Ölünc de vuslata erdin mi ASIM.
Sen kara toprağı fazla severdin,
Sonunda koynuna girdin mi ASIM.

Toprağa girince üşümedin mi,
Buradan ecirler taşımadın mı,
“Işıt ışıt”derdin ışımadın mı,
Işığın nurunu gördün mü ASIM.

İmam talkınını verip gidince,
Bir ses mi işittin inciden ince,
Münker, Nenkir gelip sual edince,
Doğru cevapları verdin mi ASIM.

Mezardan çıkıp ta geziyormusun,
Ajandana bir şey yazıyormusun,
Orda kızmak var mı kızıyormusun,
Kimseye kırılıp kırdın mı ASIM.

En önce gördüğün söyle ceddin mi,
Abimle Mehmet’e konuk gittin mi,
Benden iki kelam sohbet ettin mi
Bütün dostlarını sardın mı ASIM.

Yoksa mezarından hiç çıkmadın mı,
Sağına soluna hiç bakmadın mı,
Arkanda bir şeyler bırakmadın mı ,
Firdevs’ten bir çiçek derdin mi ASIM.

Çok severdin Enverî’ye çatmayı,
Hayda bire deyip nara atmayıı,
O nazlı çiçeğin kızın Fatma’yı.
Rabbine emanet verdin mi ASIM.



Vefalı yüreğini ayakta alkışlıyorum
Kalemin susmasın dosta vefa örneği
__________________________________Saygılar

Gönül böyle yazar, dost kaybedince,
Gitgide batıyor, inceden ince,
Her bir sohbet tekrar hatırlanınca,
Burası pek rahat, yatıyor ÂSIM...
Erzakla gelene, açlık ne lâzım!. .......kadiryeter

Kişi, dostuna yandığından bellidir; gönül dostluğu...

Gönlünüze saygı duydum ve Selâm yolladım.

Kadir Yeter. 17 ŞUBAT 2014 Pazartesi günü sabahı, Trabzon'dan yazdım.