Karatepe Köyünde
Hakkoymaz ve Hakvermez,

Adlı iki aile,
Yaşar komşu olarak,
Ayrılır birbirinden.
Aradaki dağ ile…….

Hakvermez’in borcu var,
Aylardır vermediği.
Borcu bir yana bırak,
Hal hatır sormadığı,

Hakkoymaz’a dokunur,
Ve bir gün çıkar evden.
İkindi de okunur,
Hedefine varırken.

Uzaktan görününce,
Hakvermez’ler evi,
Hanımıyla saklanır,
Bu da kaçış bir nevi.

Hakvermez’in kapısın,
Çalarsa da Hakkoymaz,
Küçük bir kızdan başka,
Sesini duyan olmaz.

-Açınca kız kapıyı,
Buyur amca hoş geldin.
-Baban nerede kızım?
-Şehre gitti, boş geldin.

Çocuğa belli etmez,
-Ya demek öyle kızım,
Birazcık dinleneyim,
Sızlıyor iki dizim.

Bir kayaya oturur,
Dizlerini tutarak.
Ve küçük kıza bakar,
Kaşlarını çatarak.

Kız biraz da işveli,
-Aç mı sın amcacığım?
Evde yemek yok ama,
Pekmez dolduracağım.

Adam kara pekmezi,
Bütün iştahıyla yer.
Kız söyler:-Amcacığım,
Daha ister mi sin der.

-Anan kızmaz mı kızım,
Pekmez tükenmiş diye?..
-Sıçan düşük pekmeze,
Anam kızsın ki niye?..

Öfke ile Hakkoymaz,
Tabağı yere çalar.
Zaten eski tabağı,
Yere çalıp parçalar.

-Anam şimdi kızacak,
İtin çanağın kırdın…
Anamı ve babamı,
Bana şimdi kızdırdın.