BİR NEVİAra vermiştim şairliğe Tövbe etmek değildi ama Uzaklaşmak gibiydi Çünkü mısralar hep seni çağırıyordu Parmaklarım hangi emirle seni yazıyordu Bilmiyordum ama Kıramadığım hakimiyetinden kaçıyordum bir nevi Bir nevi gözlerini unutmaktı bu çabanın asıl ismi Bir nevi parçalanmak istememek ti Artık gözyaşı ile olan irtibatı kesmekti Sokaklara seninle geçen günlerden dem vuruyorum Sensizlikten değil Sensizliği sevmeye başladım çünkü Bana iyi geldi gibi Düştükten sonra aklın başa gelmesi Ya da ilacını kaybetmiş bir hastanın Onsuz da yapabildiğini keşfetmesiydi Şimdi baş etmem gereken ben kaldı bana Yaralanmış ve örselenmiş bir kadın Saçlarından öfke yağarken gözlerinden yorgunluk akan Dudaklarından ferahlık soluyup isyan bırakan Her gece bir kabus doğuran yatağında Her sabah bir sancıyla sıçrayan Şimdi ben kaldım bana Beni düşünmeliyim yani bir nevi Bir nevi kendime aşık olmalıyım artık Çünkü sevdiği için her şeyi yapan bir yapım var Ancak bu iyi eder beni... |