A L I Ş T I MKoparmak değildi ki emelim o bağları! Hatta her seferinde bağlamaya çalıştım... Hadi çık gel deseydin kaldırırdım dağları! Şimdi elimde mendil, ağlamaya alıştım... Dünyaya sığmaz oldum, inan öyle dar gibi! Düşünürüm, ellerim hep seni arar gibi... Yanımda olmasan da, yokluğunda var gibi Gönlümdeki yerini sağlamaya alıştım... Başka düşen var mıdır böylesi bir sevi/ye? Bakar dururum her gün camlardan biteviye... Belki bir gün aniden çıkar da gelir diye, Şu yaralı gönlümü eğlemeye alıştım... Elimde bir buruşuk rengi solmuş resimle, Artık sona yaklaşan şu yorgun nefesimle, Yare duyulsun diye kesik kesik sesimle; Dağlarda keklik gibi çağlamaya alıştım... Böyle miydi kavlimiz, nerde kaldı hayaller? Düşlediğim ne varsa talan etti yad eller! Şimdi gülistanımda, kan ağlıyorken güller! Dikenlerle sinemi dağlamaya alıştım... Antalya-2014/02 TDK: sevi: aşırı sevgi ve bağlılık duygusu, aşk... eğlemek: avutmak, oyalamak, vakit geçirtmek. sağlamak: sağlama bağlamak... |