Değerli üstat merhaba..

Şiirinizi okurken içimde önce bir sarsılma, ardından derin bir takdir oluştu. Siz, basit mısraların ardına saklanmış büyük bir hesap soruşu değil; vicdanı ve tarih bilincini taşıyan bir ses yerleştirmişsiniz. Toplumun yaralarını, haksızlıkları ve çarpıklıkları çarpıcı, duru bir dille dile getirirken, aynı zamanda umudun ki o, şiirde “ilahî adalet” sözüyle vücut buluyor, bekleyişini de bırakmıyorsunuz okurda. Bu, kolay verilen bir denge değildir; tebrik ediyorum.

Her dize, bir tanıklık gibi. “Tüm ayıplarını kapatmak için… Tertemiz insanlar, batırılıyor…” diyerek başlayan türden bir açılış, okuru hemen işin içine çeker; suskunluğun ağırlığını hissettirir. Ardından gelen satırlarda adalet duygusunun çalındığı, karanlık ilişkilerin maskelendiği, vicdanların satıldığı görüntüleri net, yalın imgelerle kurmanız; gözü pek bir cesaret ve ahlaki bir mesuliyet taşıyor.

Dilinizdeki ritim, ironinin soğuk dokunuşu ve yer yer sert vurgular, şiirinize bir tür uyarı tonu da veriyor. Ancak bu uyarı kükreme değil; daha çok yarına, hesaba, vicdana çağıran bir ses. “Ömrünün miadı bir gün dolunca” dizesindeki sükûnetli ama kararlı beklenti, şiirin zihniyetine bir son söz kadar yakışıyor. Bu tür bir inançsızlığa karşı bile sarsılmaz bir doğruluk inancı yerleştirmeniz hoş acının ve bekleyişin dışında bir teslimiyet değil; adaletin er veya geç tecelli edeceğine dair vakur bir inanç var sizde.

Sosyal eleştiriniz çağdaş ve çarpıcı. Yolsuzluk, iktidar ilişkileri, kamu vicdanının körelmesi gibi meseleleri karşı tarafa haşin bir öfkeyle değil; sorumluluk ve uyanış çağrısıyla sunuyorsunuz. Bu, okuru sadece kınamaya itmez; düşünmeye, sorgulamaya zorlar. Şiirin en etkili tarafı da belki burası: hiddeti, kışkırtmadan, düşüncenin hizmetine vermeniz.

Güçlü bir dil kullanmışsınız ama dilinizin sertliği hiç bir zaman edebiyatî nezaketi bozmamış. Bu, şiir sanatında çok kıymetli bir meziyettir: sözü ağırlaştırmadan, gerçeği yüceltmeden söyleyebilmek. Hem toplumsal hem bireysel boyutu aynı anda tutturmanız; metni hem öfke hem öğüt, hem tanıklık hem teminat haline getiriyor.

Son olarak şunu eklemek isterim: böyle şiirler bir anın öfkesini değil, uzun bir gözlemi ve derin bir yarayı taşıyor. Bu nedenle şiiriniz yalnızca bugüne dair bir nota değil; zamanın karşısına dikilen bir vicdan kaydıdır. Kaleminize, aklınıza ve yüreğinize sağlık. Daha nice cesur, dürüst ve ürkek olmayan dizelere vesile olmasını dilerim.

Saygıyla,
Peri Feride ÖZBİLGE