gece gri
rengini yitirmiş düşler
düşüyor darmadağın gökyüzünden

her birimiz
ayrı yerine çakılıyoruz mavinin
ve
siyaha yelken açıyor gökkuşağı


zaman
çırılçıplak şimdi


hadi
şubat’ında elinden tut giderken
velhasıl
ardısıra kör olacak mevsimler


duyuyor muydu Tanrı
can çekişirken attığı çığlıkları serçelerin
ya biz
yaşıyormuyduk gerçekten
iflah olmaz yalanlarımızı
gözü kapalı


ar’dan mahrum
yar’e nikahlı şah damarının
altına koğuşlanan
uzun tırnaklı terkedişler
yarıyor yaranın kabuğunu
kan yeşeriyor göz pınarlarında
kader çizgisinin


be hey beyhude şehrin yetim rüzgarı
dağıttığın figan
vuruldu ayak biileklerinden dün gece

dün gece
şizofrenik bir şarkı besteledi ölürken
memleketsiz çocuklar


evvelin kayıp ahiri
kul yarası
kül karası

su lekesi
ve
caizse tabiri
alın yazısı....




şiimdi
kim daha fazla ölebilir ki kendinden


kim gömebilir daha çok
avuçlarındaki mezarlara
mavi gözlü yalnızlığını...