MEKTUP
Tiryaki olsam da yar hasretine
Nedense ayrılığa alışamadım Oysa savaşım bitmedi halâ Kendimle bir türlü barışamadım Bir kibrit çöpüyle yaktım seni Ateşlere verdim gülen resmini Son defa ağlayıp gözyaşı döktüm Haykırdım dudaklarımdan düşen ismini Üsküdardan yazıyorum sana bu mektubu Uzanmış gözlerim kız kulesine doğru Ümitlerim, hayallerim hep seninle dolu Reddetme bu mahkûmun son arzusunu Ayrılık bize göre değil aslında gel, gel diyorum Ay ışığı boyunca yakamozunca gel, gel Sana bu mektubu çok uzaklardan yazıyorum Gel, gel diyorum, sana Üsküdardan ağlıyorum |