Ucu yanık bir fotoğraftı o
Lise yıllarından beni tek anımsatan
Defterimin bir kenarına sıkışmış
Tozlu raflar içinde sır olup unutulan

Şimdi ne zaman aynaya baksam
Bir liseli fotoğrafı çarpar yüzüme
Ve başka âlemde bulurum kendimi
Buruk bir sevinç dolar o an içime

Kulağımda zil sesi derin bir kalabalık
Koşup dalsam içeri birden ne olur
Kimse beni görmese orada olsam
Ve ellerin, ellerin elimde olsa

Yine şiirler yazsam o kara tahtaya
Sen okuyup silsen kimse bilmese
Ben koridorlarda şarkılar fısıldasam
Ve gözlerin, gözlerin gözlerimde olsa

Sana hediye verirken çatsan kaşlarını
Kuru bir gül koysan defterimin arasına
Ben alıp koklasam hayal edip seni
Ve sussa dilimiz gözlerimiz konuşsa

Ya o park köşesinde çamların altında
Hatırlar mısın? Bir şarkı fısıldıyordun
Seni bilmem ama ben hiç unutmadım
Beni bile bile ölüme davet ediyordun

Tamam mı? Devam mı? Bir felsefe mi ne?
Sokaklarda yattığım üç güne ne demeli
Ya o öldü derken dolan ela gözlerin yar
Bu olsa gerek aşkın en ağır bedeli

Kaç yıl oldu, zaman avuçlarımda eridi
Takvimlerden ben hiç gün saymadım
Söyle haydi sarhoş olsam ne kadar sürer
Oysa ben o günden sonra hiç ayılmadım

Şimdi ne zaman aynaya baksam
Bir liseli fotoğrafı çarpar yüzüme
Zaman içinde bir yolculuk başlar
Derken bir vakit sonra gelirim kendime

" Ucu yanık bir fotoğraftı o
Bir gül gibi yüreğimde kanayan.."