Akşam Erken İnerVakit gizli alacakar/anlıkta Yusuf yalnızlığımı sah/iplendi kuyuda B/ana hep düşman uykularım kardeşti sana Akşam erkenden iner saçlarıma Tepede yel değirmeni rüzgâra peş/keş utanmadan Donkişotluğu dilendim astarı yırtık zamandan Kırlangıçlar göçüyor bilindik eski çağlardan Yakası kalkık güz/elinden ceketimin Akşamlar hep erken iner saçlarıma Son dal sig/arada titriyor çekerken ilk nefesim Kan/at sesleriyle çırpındı yalnızlığım Anlaşılan küheylanla zemheri kapımda tek düşmanım Y/anarken yüreğim yine üşüyecek hayallerim Akşam inerken kalemden sarı sayfalara Bir asaletinle duruşun birde saçlarım beyaz Ah gönlüm bre çok hovardaydı bu yaz Bir gülü/şünü severim yan/akların az kiraz Bir soluğum beyaz siyahide bir sen karbeyaz Akşam erken indiğinde saçlarıma Bir varmışız bakmışsın birde yokmuşsun Mesela kav/ak gölgelerine hararetle sığınmışsın Terin can vermiş başaklara sen yanmışsın Apansız gizeminde yitmişsin bozkırda gecenin Ak düşmeden şakaklarıma gittiğin gün Kuzeyden duyuluyordu sevdalı iniltilerin Akşam erken inerken yeldeğirmenlerine |