VE HÜZÜN ÇEKİP GİTSİN...
Ne dün ne de yarın,
Gün bugün An şimdi. Ne öncesi ne de sonrası Uzak bir gezegen benimkisi. Güneş o kadar sıcakken Düştü ya payıma, Yalnızlığın gölgesi… İnanılmaz hoyrat hayat Ve elimde altından bir tepsi Çıkardım koydum içine Hasret denen o özlemi. Mümkün mü, Olur da dönüp gidersem Kimler ağlar ardımdan, bilemem. Tek bir ses yokken Yankılanan. O gri sisti Hani çöken Ve kaçınılmazın hapsindeyken. Güneş ya da yağmur Olsa ne fark eder, Aydınlansın yüzün yeter ki. Hadi, ışık nüksetsin yeniden Karanlık terk eylesin Ve hüzün çekip gitsin. |
Belki de yüzümüzü ve yüreğimizi gölgeleyen perdeleri sıyırıvermek elimizde. Tutup güneşi doğdurmak yüreklerimize...
Çok duygulu ve anlamlı bir şiirdi sevgili Gülüm Hanım. Dilerim hayatınız ışık huzmeleriyle süslensin her daim...
Selam ve sevgilerimle...