YASAK KOYDUM GÖNLÜMEZordayım yar zordayım bir kuyunun içinde Çıkmaya çalıştıkça tırnaklarım kan dolar Mermi çoktan sürüldü namlunun tam ucunda Sıkıldı sıkılacak gün bile dünden solar Kan revan duygularım can çekişiyor hala Zaman durmak bilmiyor ölmesine beş kala. Güvendiğim insanlar ne de çabuk kaçtılar Zoru gören bu dostlar söyle yar’im nerdeler Saklanması gereken sırlarımı saçtılar Yüzüme kapanıyor güvendiğim perdeler Bu kadar mı kötüydüm neyim varsa vermiştim Yüreği onlar için ayaklara sermiştim. Ne geçti ellerine düştüm yere de sanki Perde inmiş gözlere fesatlık galip geldi Neydi suçum yar söyle bilmiyorum inan ki Sevdiğim onca yürek neden kalbimi deldi Senden mi öğrendiler sevene eziyeti Matah bir şey sandılar bu hain meziyeti. Kalleşliğin kitabı senden sonra yazıldı Düştüğümü görenler üstüme basıp geçti Mezar taşıma adım aptal diye kazıldı Şeytan hasım olarak sorsan bir beni seçti Var helalleş şeytanla seni ona bıraktım Yar ben senin yanında aşk bilmeyen çıraktım.. Ben güzele sevdalı minik adımlı bebek Sırtımda yalnızlığım alldım yükü giderim Zannetmeyin uçamaz yere düşmüş kelebek Düşsem de uçacağım size yemin ederim Son sözümü söyledim artık kırıldı kalem Bundan sonra yasaklı giremez gönle elem. Ayvazım DENİZ |
Güvendiğim insanlar ne de çabuk kaçtılar
Ne geçti ellerine düştüm yere de sanki
Kalleşliğin kitabı senden sonra yazıldı
Ben güzele sevdalı minik adımlı bebek
Bundan sonra yasaklı giremez gönle elem.
Güzel kalem çalışmasından dolayı kutlarım sizi...