ÜŞÜYORUM YARAh yar yüreğim kanıyor öp de geçsin ne olur.. Hani herkes kendi yarasını kendi sarar derdin ya ben saramıyorum yar kalleşçe sırtımdan vurduğundan beri elim uzanmıyor sarmaya her yanım kırık dökük oyuncak bebek gibi bir kenara attığın günden beri saçım başım yoluk sol yanım dibinden kopuk sevmek bana yaramadı yar. Bir zamanlar bir günlük tutuşturmuştun elime yaz içini dök ferahlarsın demiştin ya yazıyorum yar yazıyorum ama okumuyor ki kimse taze taze şiirlerim var halbuki her damağa göre bazen acının en şereflisini döküyorum içine bazen de kahkahalarım demleniyor yalnızlık demliğinde bardak bardak satırlara dökülmeye hazırım bir parça diyorum bir parça alsalar belki hafifler içimde ki o kara delik öyle sonsuz ki yar tıpkı yokluğun gibi.. Ah bir bilsen yar Yüreğim parça parça dökülürken kağıda kanayan kalemim yazamıyor olanı hissetmen gerek son kez hissetmelisin can çekişimi dağıttıklarını tek tek toplayıp yerine koymalısın öyle zor ki çatlak bir kalple yaşamak ne yapışıyor ne tamamen kopuyor yar inceden inceye yağan kar gibi üşüyor damla damla tekrar yüreğime düşüyor.. Ayvazım DENİZ |
ben saramıyorum yar
kalleşçe sırtımdan vurduğundan beri
elim uzanmıyor sarmaya
her yanım kırık dökük
oyuncak bebek gibi bir kenara attığın günden beri
saçım başım yoluk
sol yanım dibinden kopuk
sevmek bana yaramadı yar..."
sevmek bana yaramadı yar...ihanet ettiğin günden beri darmadağınığım ben...
tebriklerim,ihanete uğramışların ruh halini betimleyen avazlarınızadır...selamlarımla...