Şiirimde daha önce gördüğüm gerçekleşen ve beni etkileyen iki rüya ile çocukluk aşkıma karşı sencil duygularımı yansıttım....

koşuyor ufka doğru
bulutlar hüzünlü, ama umutlu
rahmet beklerken iniyor
murat oluyor atlar oluyor

bir sürü halinde onlar yaklaşırken
cesaretle önlerindeyim şimdi
ezemiyorlar ezmiyorlar

çocukken okula bağlayan beni
sendin dersler değildi
anlamazdım ne dersi
ne de zamanın geçtiğini
duymazdım bile
çoğunlukla zili

tembel sanırdı hoca beni
bu yüzden sıram en gerideydi
bir kavisle atardım sana bakışları
gözlerim seni tavaf ederdi

elini kaldırmış bir heykel
meydan okurken batıya
beyaz sütunda bir isim yazılı
φως
O senin adın
Geçerken yanından heykelin
yanımda belirdi hayalin
grek mitinden fırlamış
söner nurunda Venüs bile

ahhh ah geçti onca sene
seni senden çok sevdiğimi anlamasan bile
içinde adın yazılı dua zarfları gitti her gece
sen bilsen de bilmesen de

güldürsün yüzünü Rabbim
yanında olamayan benisemde....