vicdanı erimiş akrep zamana zekrediyor
zehri
acıyla kaçıyor rüzgar gibi esiyor
yelkovan
sobanın kenarında tünemiş garip bir fare
dünden kalan ekmekleri kemiriyor

ajanstan haber geçiyorr bozuk radyo
daha dün gibi herşey
Neşet’in sesi geliyor
nemli
Gongul Dağı derken
Dedemin yüzü beliriyor
Soğuk pencerede

şimdi ellerim Sibirya
gözlerimse fersiz
seçmeye çalışıyor takvimden
bugün hangi dündeyiz
kimbilir kaç kez okudum şu hadisi

heyhat ne çabuk geçti ömür
gençliğim acı dolu olsa da
varsın ıslak olaydı
çocuk ellerimle çektiğim iki ton kömür

zaman ne yalan
zaman ne alçak
Zaman ne onursuz
Zaman ne rezil

acımasızca bıraktı
bizi sefil

Ah sevgilim
Sende gittin boş kaldı minderin
Ben şimdi bu hasta dilimle
kimden su isterim
gelmiyor doğurdukların
ne de torunların
her sabah hangi umutla yatağımdan kalkarım

dost değil ve çatık kaşlı
sert ve donuk bakışlı
düşman olmuş besbelli
senden sonra bezle aşk yapmamış
nankör aynalar

son durak omuzlar bilirim
bıktım bu yalandan ve zamandan
gerçeğim tek sendin
inşallah yanına gelirim

Ecel sen ne büyük rahmetsin
bıkana
Sen ne hayırsın
yalnıza

Azrail ne zaman gelirsin ruh bahçeme
beni sevdiğimin yanına götürmeye
içime üfrülen ruhu sen mi alcaksın
beni bu beden zindanından
ne zaman kurtaracaksın????