Akşam karanlığının siyahındaki düğüm.
Akillerin elinde biraz daha dolaşır.
Çay perisi gönlüme nakış nakış ördüğüm.
Çayın rengindeki sır cam tenine bulaşır.


Demli çayın buğusu dalga dalga yayılır.
Huzur sükun mevsimi çayın sığınağında.
Çay ve meczup bu demde iki sırdaş sayılır.
Çay meczubun elinde meczup aşkın ağında.


Mecnun’a çöl nedir ki Leyla’nın ikliminde.
Uykuya gözü haram gönlüyse yangın yeri.
Kuruyan dudakları esir Leyla iminde.
Gümüşten zebercetten aşk atının eyeri.


Hüzün ki ödül olur meczuba hak yolunda.
Çayın buğusundaki münhaniler naz gülü.
Aşkın kelepçesi sır nice zaman kolunda.
Rüyasını süslüyor belli Leyla kakülü.


Gecenin siyahına kaç ah sığdırır meczup!
Ahı sükun deminde yalnızca Mevla duyar!
Kah hüzün kıvamında kah Mevla’sına mahcup.
Huzura durduğunda kadim Furkan’a uyar.
Ankara, 02.02.2014 İ.K