Bazen güzel sözlerin değil kurşuni sözlerin esiridir kalem
Yazılır ama yazılmasından çok yaşanır
Bu ağırlığı yürek taşırken
Kalem de özenir, hafifletir bu yükü
Kelimeler utangaç boynunu eğmiş
Hüznün yakarışı, harflere de değmiş

Bu nasıl bir dünya ki içinde gönülsüzleri saklamış
Bu nasıl rüya ki bütün yalnızlığını, sabaha bırakmış
Samimiyetsizliğinde boğulanlar, gölgesi olmuş karanlığın
Saf saf dizilmiş gönülsüz heceler, perdesi olmuş aydınlığın

Ne yaşamadan anlatılabilir ne de anlatmadan yaşanabilir
Ya yolsuz yolcular, bu kainata nasıl sığabilir
Bilmezlikler içinde bildiğini düşünenler
Uydurdukları masallara özenenler
Bu masal mutlu son ile biter zannederler

Bekleyen zaman bile isyan etti
Olmazların içindeki sebepler firar etti
Bu defa hikayeler yenilgiyle bitti
Zafer çığlığını atanlar galip geldiğini zannetti
Ve hayaller çığlık çığlığa tükendi
Görünenlerin ötesinde görünmeyen yine kendini gösterdi.