manalarımda aşkın da aşkı gibiyiz
hayrettin taylan
epifonemli poetikler-10 harflerim deniz yolunda ıslanmıştı sözcüklerim diyemediklerinle viyadükü bulunmayan bir bulvar gibi bağlanıyordum bağıllarına felsefesi küflenen manalar gibi sızıyorum kitaplarının ruhuna ruhu kesiflere kesik anlar gibi kesiliyorum seninle özü özlemlerce yıkanan durulanmış duruşumla sendeyim beni genç kılan, gençliğin değil, sende genç kalan sevgilerim 2. içimdeki bilinmeyenin çözülmüş denklemiyim kendimi bilmekle başladım bilinenlere bilindik olmaya seni bilmenin sevi bulmacasında bulmanın y’anıtıyım sislere karışmış hislerin anlama karışma zanaatıyım bulutların halayına takılıyor karmakarışıklarım gömülüyorum yüzünden okunan surelerin sonralığına israfil’in senli doğasında , huylarıma karışıyor önceliğim yusuf’u şair kılan kaderin ekseninde dizelerim dönüyor artık mistik bir ekvatorun ayrılış solundayım artık dünyam ya sen ya da senli her şey 3… semaviyim , bu müdavim olduğum nar-ı beyzana rindiyim, nefsinin lezzetine mecaliyim, nefesinin en yakınsal sırrına boşluğuyum, uzaklığının hendeğine kanatıyım azın , ayrılığın, sabrın en çok sensizliğin kaybedişiyim,beni kaybedişinin 4… için içimde üşüyen içsel bir volkan gibi yokluğun varlığımda ağlaşan lav gibi gidişin gelişime sarılı sarmaşık gibi yetim bir nurun mutlak sesi gibi nidalarıma bağılsın duymayan bir sesin bestesi gibi sağır ediyor özlemin çalınmayan bir şarkının sesi gibi sızlatıyorsun bir günlerimi terk edilen bir kalbin kırlangıç kenti gibi uçuruyorsun sonsuzluğa nergise “bir” olmayı öğreten öğretinin öğrenme aynası gibiyim elifler sende, nun masalları manalarımda aşkın da aşkı gibiyiz |