Kahverengi ferman…“Gözlerin yeterdi aklamaya dünyayı…” Hüzünlerin; Öksüz coğrafyaların bacasında duman, Gözlerin isyan… ”Kanayan dünyaya kahverengi ferman;” Şimdi; Çekilir hasret medcezirleri yazgılardan Umutlardan, sevdalardan, Yarınlardan, Mutfakta tarhana, sıcak ekmek kokularından Pazar sabahlarından, Çaydanlık buğusunda Baba kokulu bulmacalardan… Çekilir gözlerinin tuğrası İpek bir tüldür Yarı çıplak ömürlerde merhamet Tüketmeye yetkin zaman yağmalarında Çoğalan insan… Gözlerin, Vazgeçmeye adanan katrelerce bereketlenen toprak Gül tomurcuğunda Dualar kuşanmış Zülfikar’ın ezanı Doğan çocuğun alnında beyaz Kızgın mermi hıncına kalkan Ve engerek simalarına Mavi emicilerinin… Gözlerin, Şefkate kundak, Sonsuzluğun öyküsünde Bir güvercin muştusu Gözlerin, Mizanda sevinçlerin türküsü… 28.01.2014 |