Tekbir dökülsün
Kısır döngü inletir dağın taşı,
İnsanın ahvaline çağlar ağlar. Düşman bilmiş gafil secde’li başı. İnsan elinden çöl, güzelim bağlar... Yaratılmışa bakıver şöyle bir. Dünya ile var, cennetin hası. Duymaz mısın? Âlem haykırır tekbir, Hasmımız şeytan, şaşırtmış nası… Fitne uyanık, ümmet bölük pörçük, Küffara dost olmuş kardeşim aymaz. Heyhat, insanlar yoz insanlık çökük, Hak yoldaysa ayak, sıratta kaymaz. Hakka götürür, çiçekteki damar, Görmedim duymadım mazeret değil. Bile bile yersin şeytandan şamar, Eğil secdeye, bitsin küfre meyil... Hep hataları görme dağılırsın, İyisini gör, Müslüman kardeşin. Sınavdasın, şerden nasip alırsın, Odun taşıyanı olma ateşin… Oluk oluk akar, ümmetin kanı, Bana ne şu ırktan, hak etti olmaz. İnandınsa, kardeş bil Müslümanı, Enelerle, hayır kefesi dolmaz. Ümmet bir olursa bulur kuvveti, Ekmeği alamaz, küffar elinden. Zelil olduk unuttuk uhuvveti, Ey insan, "tekbir dökülsün" dilinden… Oca.14/Arifiye |