Ben Hüzne Beden Oldum
Senden önce, seni bulmak için yazardım,
Seni buldum, senin için yazar oldum. Senden önce, seni ararken vardım, Sen geldin, seninle yaşar oldum sevgili. Gelmezdim sen yokken asla dile, Kaydı ayağım düştüm bu bedbaht denize, Aşk-ı endam eğledim yenik düştüm nefse, Ben senin için nazar oldum sevgili. Sen yokken yalnızca ben vardım, Seni buldum sadece sen kaldın, Sen yokken asla konuşamazdım, Sesinle bülbüle bahar oldum sevgili. Ben bir rüya gördüm, mahkümdum sana, Gözlerin gözlerime deyerken dar geldim cihana. Ben bir düş kurdum nefes oldun bu cana, Bırak inanayım yalana, uyandırma sevgili. Yağmur, toprağa vurgun, toprak yağmura, Ellerin elime deydi, yenik düştüm ruhuma, Marur yüreğim dayanamaz böylesi vurguna, Beni bu yaban elde, yanlız bırakma sevgili. Gelişinle döndü kışım bahara, Damlaların nefesimdir eyy sevgili tuana. Yağ, şu virane ruhuma damla damla, Bu sevdadan naaşımı, sen kaldır sevgili. Döndün bana arkanı, ben hasrete dil oldum. Hasretim cana karıştı, ben hüzne beden oldum. Bir sana yandım sana vuruldum, Gözlerin görmedi, son baharım oldun. Beni hasrete gömdün, canın sağolsun sevgili. Kaybettim gayri, oldum kendime firari, Ruhum şimdilerde, vicdanlı bir serseri, Uğrunda yola serdim, bu tertemiz hayali, Sana ışıldayan gözlerimi, sen yaktın sevgili. Sana ışıldayan bu gözleri, sen yaktın sevgili! Seçkin SEYMEN |
sen ben zemini üzerine oturmuş varlığıyla bile özlem çekilen yare..
içten derinden bir sesleniş...
Şiir şairin sesiyle ayrı bir can bulmuş...
vurguları ve benim çok sevdiğim bir fonla okunması...
güne başlamak için güzel bir tercihmiş...
şiir için teşekkürler şair...
Saygılarımla