yaldızları kırpıp kibrit kutusuna tıkmak
en sevdiğim oyundu
saflığımla sarardım
sonra da elimde çocuksu hayallerim devleşirdi

işte bak benim sinemam
çocukluğumun saflığı kokardı
pembe bir gül gibi

rengarenk çiçekler açardı
minik adamlar dans ederdi
etekleri dönerdi peri kızlarının
hiç gece yakışmıyordu ki sinemam ışıl ışıldı
ve bir avuç çocukluk
yanaklarımda tebessümüm gamze açardı
gül kokulu ve hayallere dalarım

o yüzden boş kibrit kutluları hep anılarım doludur
özledikçe bakarım çocuk kalan saflığıma sarılı dünyama
sizin hiç kibrit kutusundan sinemanız olmadı mı
benim oldu ve çocukluğum hala o minik kutuda saklı durur
özledikçe bakarım baktıkça özlerim
gözüme bir damla hüzün buğusuyla

yıldızlar hep mutluydu ışıl ışıldı
boş sandığınız kibrit kutumda
çocukluğum kokardı
gül kurusu ılık akşamlarda

şimdi ise isli bir yarınlar tülü örtmüş yıldızları
ay hüzün entarisini giymiş
ve gökkuşaığı kaybetmiş tüm renklerini
artık o ihtişamlı renk cümbüşü yok
ve anılarım çocuk saflığıma sarılı
bir kutu kibritlerin alevine muhtaç
yak bir kibrit çubuğunu
kibritçi kızın düşlerine dal
elleri üşüyen hayallerimin yalnızlığına kat düşlerini

mahmudiye düzkaya