Gülüşün naz ıtırlı albeni sarmaşığı.
Çay efsane demlidir senin elin değince.
Çaya yansır gönlünün haz tılsımlı ışığı.
Sükut efsaneleşir demliğin baş eğince.
Tevazudan düşen pay beni berhudar eder.


Uzak yansımaların erguvan renginde sır.
An gelse İstanbul’da bir çay içsek seninle.
Salaş bir çayhanenin ömrü sürer mi asır?
Semaver kaç düş görür sinesinde eninle.
Sensiz çay saatleri beni tarumar eder.


Çay günün her saati aşina olduğum haz.
Berraklığında senin gülüşünü bulurum.
Buğusunda sanadır suskun gönlümde niyaz.
Yokluğunu düşünür ansızın burkulurum.
Yalnızlık demlerinde çay beni bîmar eder.


Bir gün çay demle desen bin özenle demlerim.
İtinayla atarım demliğe kara çayı.
Susarım saatlerce yüreğimi gemlerim.
Sadece seyrederim elinde cam sarayı.
Yıkık dökük yanlarım seninle tamam olur.
Çayı benimle içsen çay beni imar eder.
24.01.2014 İ.K