YORGUNUM
Bir güzelin bakışına ram oldum
Bu sebeple elden ele sürgünüm Kendimi bir an da, sevdalı buldum Bu sebeple elden ele sürgünüm Sol yanımdan vurgun yedim yorgunum Uykusuz kaç şafak söktü bilmedin Eller gibi, kahkahayla gülmedin Sen ki nasihatı, gale almadın Bu sebeple halden, hâl’a sürgünüm Sol yanımdan vurgun yedim yorgunum Aylardır, yıllardır, gözüm yollarda Ümidim kalmadı, ah-ı zâr’larda Sevdiğim ararım gonca güllerde Bu sebeple daldan dala, sürgünüm Sol yanımdan vurgun yedim yorgunum Sevda acısıyla, dünden ölmüşüm Gönül bahçesinde, çoktan solmuşum Kötünün ağzında sakız olmuşum Bu sebeple, dilden, dil’e, sürgünüm Sol yanımdan vurgun yedim yorgunum Bağladı kendine, cilve, nazları Boşaymış gönlümün, tüm avazları Nasıl Mecnun etti, kara gözleri Bu sebeple, çölden, çöl’e, sürgünüm Sol yanımdan vurgun yedim yorgunum Ey sevgili; nasıl yaktın, sinemi Sözlerinle yıktın, gönül hanemi Ben Tuna’yım arıyorum suna’mı Bu sebeple, gölden, göl’e sürgünüm Sol yanımdan vurgun yedim yorgunum Lüzumsuz, uğraştın amma olmadı Sevdiğin vefasız, aşkı bilmedi Saçlarımda bir tek, siyah kalmadı Bu sebeple, telden, tel’e, sürgünüm Sol yanımdan vurgun yedim yorgunum Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |
Sol yanımdan vurgun yedim yorgunum
hece vezninde akıcı samimi duyguların dizelerde
dile gelişiydi beğenerek okuduğum bir şiirdi
saygı ve selamlarımla şair şiir yüreğiniz daim olsun