Her Gidişin Bir VurgunBu nasıl bir ceza ki her gidişin bir vurgun Yokluğunda saymadım bu kaçıncı iç çekiş Yüreğim ardın sıra koşmaktan düştü yorgun Varmak istedikçe ben her yolun sonu yokuş Sen diye çağlayan kalp sensiz nasıl da durgun Allah’ım bir yol göster nedendir bu can yakış Nereye baksam hep o bulamadım bir çıkış Aslında biliyorum bütün kabahat bende Sevdamın bedelini canımla ödüyorum Kurusam da biçare susuz koyduğun tende Ölsem de yâr bu canı ben sana adıyorum Yıldıramaz hiçbir şey kalbim atarken sende Yeter ki gönül gözün körelmesin sevdiğim Sevdamız çıkmazlara sürülmesin sevdiğim Kala kala ne kaldı zaten sevdaya dair Bir tek düşlerimiz var aşkı ayakta tutan Sana tutkulu kalbim bil günden güne erir Soldurma düşlerimi kalbe değmesin hazan Yoksa bu aşkın sonu bilmem nereye varır Bir düşersem kalkamam alır sürükler beni Can çekişirken ruhum yakar kavurur seni Unutma ki sen yoksan nefes alıp veremem Her kayboluşlarında yenik düşer nefesim Senden gayrısına yâr yüreğimi seremem Sensin yürek akışım sensin gönül kafesim Aşkı göz göre göre yokuşlara süremem Bu öyle bir sevda ki deryaya denize eş Hiç sönmeyen közüyle sensin doğan tek güneş Kardelen Şiirimi güne taşıyan Edebiyat Defteri’ne sonsuz teşekkürlerim ve saygılarımla... |