AMAN Y/AMAN SEVDAMÇatlak bir duvar dibi yaslandığım anılar Elimle yokladıkça parça parça sökülür Sanki bülbül sesiydi kulakta ki tınılar Elimle tıkadıkça gözlerimden dökülür Damla olur karışır geçmişin izlerine Gönül sanki bir dehliz saklanır gizlerine. Son verdiğim dilimin susları kopuk kopuk Dinlenmeye muhtacım düşünmekten yoruldum Sırtımda ter birikti sanki deniz de köpük Silmek fayda etmiyor özlemlere kuruldum Gaipten sesler gelir ümit yürekte atar Elimi koysam susmaz sevdayı öne katar. Çarmıha gerilmişim kan damlıyor elimden Güneş tepemden bakar kızdırır olanları Bu cinayet benimdir söz çıkmıyor dilimden Katil olanlar bilir vicdana dolanları Pişmanlık köşe bucak duygulardan kaçıyor Yakalansa ne olur dili ateş saçıyor. Mendil serip oturdum geçtiği yollarına Bu dilenci edası sanki üstümden sarkar Baykuş gibi oturup o gönlün dallarına İstenmemiş olmanın sızısı içi burkar Çekip gitmek çözümse beni bu yoldan alın Kimsenin olmadığı dağ yollarına salın. İçimde bir yerlerde küçük bir kız ağlıyor Çok sevdiği oyuncak ellerinden alınmış Çığlıkları arttıkça sesi yürek dağlıyor Bu ayrılık namazı daha önce kılınmış Kazası makbul değil zorlamak gönlü yorar Elbet bir gün Yaradan hesabı ondan sorar. Ayvazım DENİZ |
Çok sevdiği oyuncak ellerinden alınmış
Çığlıkları arttıkça sesi yürek dağlıyor
Bu ayrılık namazı daha önce kılınmış
Kazası makbul değil zorlamak gönlü yorar
Elbet bir gün Yaradan hesabı ondan sorar.
Harıka şiir kutluyorum yüreği
Saygılarımla..