Sevdayı güzel anlatmış şiir, ekmek kadayıfı benzetmesiyle. İçinde acı ve zorluk olan beraberlikleri seviyor, aşk. Aşk, sınamak istiyor sevenleri sürekli olarak. Bir sınavı geçince başka bir sınav sunuyor. Her sınav bir öncekinden daha zorlu oluyor. Sevenler, hiç düşünmeden kendilerini yok edebiliyorsa aşkın içinde, aşk devam ediyor gönüllerde. Tıpkı ekmek kadayıfının ateş karşısında daha bir lezzetli hal alması gibi.
Aşkın tadını gerçekten alan insanlar mutluluk kadar hüznün de değerini bilirler çünkü aşk zaten tek bir duyguyla beslenmez. Belki de en çok, hüznü taşımasını bilenlere uğrar,aşk. Yosun tutmuş kayalar bence de çok uygun hüznü tarif etmeye.
Hüznün kısık ateşinde demlenen sevdalar, unutulmayacak sevdalardır ve günümüzde sık rastlanmaz onlara. Hüznün bile bir ayarı olması bence de iyi olur. Bir parça hüzün yeter demiş şair, aşkı canlı ve değerli kılmaya. Hassas insanların eylemi elbette, sevda yaşamak.
Saygılarımla.