Kâğıt Mendilkâğıt mendil o kadın evimde perdelerime sindirmiş bütün gülmelerini mutfakta ocak başında kaşık kaşık içtiğim çorbamda bölüştüğüm düremecimde elimi tutuyor eli sıkıca o kadın ıslığımda şarkılarımda avuçlarımda hâlâ sesi nefesi ah nasıl kıyamadığım nasıl kırmızı gül tanesi o kadın odamda yanıbaşımda hastalığımda bir bardak ıhlamur bir kaşık şurup içtiğim yürümek gitmek istiyorum rüzgârlarında serin serin o kadın evimde iri kara gözleri bakışlarımda hayal mi gerçek mi havluda sarındığım ıtır kokusu ancak ancak arap hançeri keser benim çaresiz hırsımı o kadın evimde ben âlemlerde meze ettim bütün neşemi kahkahamı yamyamlar yedi masum rüyalarımı sadece kör bir mermi dağıtır benim içe dönük efkârımı beni prangaya vursalar kelepçe taksalar bileklerime ne ki yüreğim hiç terk etmedi ki onu o kadın evimde dünyamda bu benim gibi sevene yapılır mı sevda dediğin sevda dediğin bir kâğıt mendil mi Şükrü BEŞİKTAŞ |
Sevda ve his sunan "Kâğıt Mendil" şiiriniz haz ve duygu yüklü...
Kutlarım.
Beğendim.
………………………………. Saygı ve Selamlar…