DUR DURAK BİLMEDEN...
Nerede saklı umudun rengi,
Nerede dost bildiklerim Peşine düştüğüm, Ömür boyu kanıp, Hep aldandığım. Çok mu zor, bilemedim Yine de her daim Hüznümü gizledim; Bir suçmuşçasına, Bir günahmışçasına. Ey, canına yandığım dünya Bu mudur tek meziyetin. Bir tek ben miyim? Sözünü geçirdiğin. Dur durak bilmeden, Zamanın tümü yitip gitmeden, Güçlünün hükmü sürerken. Aldanışlar ve Çığlık çığlığa yankılanan Tüm yakarışlar. Her kim neredeyse Her ne ise saklı kıyıda köşede Bir ses, bir el yeter Yaşarken suskunluğun Nezaretinde. |