"Elçiye Zeval Olmaz"

Hüznün demi artınca sitem geldi Edip’ten
Dedi; "Yeter be şair! " al umudu şu ipten!

Baktım henüz geç değil; kasvet ipi takıyor
Umut bir kalemime, bir de bana bakıyor.

"Yalvarırım, yardım et! Suçsuzum", der gibiydi
Haksızca ceza yemiş, bedel öder gibiydi.

O ne iç çekme idi, o ne bakıştı Yâ Râb
Hem kendi ağlıyordu, hem beni etti harâb.

"Elçiye zeval olmaz" deyip koştum kaleme
"Son ver"" dedim, "ne olur, yüreğe yük eleme".

Söylemesi ayıptır, çok yalvardım, dil döktüm
Baktım hiç kimse yoktu; önünde diz de çöktüm.

Kâh sesimin tonunu sessize ayarladım
Kâh kızdım, çaktırmadım, ustaca azarladım.

Az önce noktaladım işin ricâ faslını
Gazeteler yazmadan benden duyun aslını;

Sonuç ne göreceğiz; belli olacak yarın
Şayet laf dinlemezse; ben izin verdim; kırın!

Mecit Aktürk
Berlin, 30.12.2013

Ey sevgili kalemim! Dem yapsın dizelerim
Tat versin her bir damla; baharı anlat bana.
Güldür artık yüzümü, görünsün gamzelerim
En mükemmel kıvamla, baharı anlat bana

Millet kasvetten bıktı, tebessüm talebinde
Ne kadar güzel kelam varsa mürekkebinde
Unuttuğun kalmasın çıkınında, cebinde
El ele ver ilhamla; baharı anlat bana.

Süzülürken ucundan harf, hece ve kelime
Sevgiden, aşktan bahset, acıyarak halime.
Kır çiçekleri topla, uzatıver elime
Aramıza gir gamla; baharı anlat bana.

Ne sen feryâd et üzül, ne de beni üz ağlat
Ne karaları giyin, ne yürekleri dağlat
Coşkun aksın ırmaklar, şelâleleri çağlat
Raksederek endamla baharı anlat bana.

Bakma şom ağızların afrası tafrasına
Gir kavga edenlerin usulca arasına
Derle topla milleti muhabbet sofrasına
Oturt izzet ikramla, baharı anlat bana.

De ki; "beyler ayıptır! Kanı yumazlar kanla
Kavga etmesin artık müslüman müslümanla
Ne işiniz var sizin, lânetle, sû-i zanla"
Terbiye et İslam’la, baharı anlat bana.

Bir an olsun kaldın mı, tıraşsız, ucu kırık?
Hayalimi gör, nasıl! Kanadı, kıçı kırık
Revâ mı boğazıma bu amansız hıçkırık?
Şiir yaz ihtimamla; baharı anlat bana.

Mehtaplı olsun gecem, kâbus getirme düşe
Her sabah uyanınca dokunayım güneşe
Ne zaman karşılaşsak sunarak bolca neşe
Tebessümle selamla; baharı anlat bana.

Çorak toprak gösterme; yemyeşil halı olsun
Mis kokan güllerimin beyazı, alı olsun
Biçare olan varsa, tutacak dalı olsun
Ne işin var evhamla? Baharı anlat bana.

İp atlasın çocuklar, uçurtmalar uçursun
Sıcacık yuvalarda tozpembe hayal kursun
Zamanın yelkovanı herkes mutluyken dursun
Dostluk etme dramla; baharı anlat bana.

Gülü eksik olursa darılırım yazımın
Kahrını çekmelisin kaprisimin, nazımın
Tellerini silerek hüzün veren sazımın
Sevda kokan makamla baharı anlat bana.

Bal yapma telaşıyla arılar öz arasın
Desen desen kelebek ibrete göz arasın
Dil gönül köprüsüne münasip söz arasın
İlâhi bir nizamla baharı anlat bana.

Nimetiyle beslenip inkâr edene inat
Kâinâta ışık tut, gâfil, görsün ne sanat
Ne geçmişi eşele, ne de yaramı kanat
Anlaşılır meramla baharı anlat bana.

Sarı çiçekler topla Yunus’lar diyârından
Sevenleri ayırma sevdiğinden, yârından
Meltem essin ruhuma Medine civarından
Kal, yanımda akşamla, baharı anlat bana.

Eliften başla oku, fâni dünyayı dar et
Resûl de, hemen geçme! Yak yüreğimi nâr et
Rabbimin birliğini tekrar tekrar ikrâr et
Yaradan’a kıyamla, baharı anlat bana.

Olacaksa tam olsun; de ki; "sağlandı barış"
Boşa gitmedi duan, Yaradan’a yakarış
Ülkemin üzerinden çekip gitsin kara kış
Kalkınsın ihtişamla, baharı anlat bana.

Söylemem mi gerekir; empati yap azıcık
Beklentim ne imkansız, ne abes, ne de uçuk
Ömrüm vefa etmez de gidersem gözüm açık
Sen aldırma; devamla, baharı anlat bana.

Mecit AKTÜRK
Berlin, 30.12.2013