YORGUN

Sensizliğin çığ gibi çökünce içime
Ve yüreğimin kıyılarına vurdukça adın
Denizden taşıyıp, yolunu bulmayan sular gibiyim

Sensizliğin yalnızlığın da kaybolmaya başlıyorum...
Köhne bir odanın loş ışığında ki, med-cezir yalnızlıklarım da
Sensizliğin libas örtüsünü çektim üstüme...

Ben iklimlerden baharı beklerken
İklimler kara kışlar yağdırdı üstüme...
Ve yokluğunun yapayalnızlığın da şiirleri mi yazarken
Kalemim yorgun düşüyor elime...

Oysa hiç söylenmemiş sözlerden ve hiç bir dile dökülmemiş
Yüreğimin ilhamından şiirler dökülecekti kalemimden...
Ve hiç bilmediğim bir dilden şarkılar nağmelenecekti dilimden
Şimdi ise silik harfler uçuşur kalemimin uçun dan

Ve kalemim de, kalbim kadar sessizlikten yorgun düşüyor...
Kalemim yorgun, yüreğim kalemimden de yorgun.........



Sevgiliye sitem doluydu seven yürekten dizelere yansıyan
Kalemin susmasın üstad
____________________Saygılar