YALNIZIM-YALNIZ
YALNIZIM…..YALNIZ….
Gece çöktü yine Ay giydi kara peçesini Bir burukluk var içimde bilmem ki niye Yalnızlık mı daha kötü Kimsesizlik mi herkesin içinde Akşam çiçekleri açıyor yine Ama kapatıyor güller kendilerini niye Onlarda mı ürkek karasız sancılı Yalnızlıktan mı korkuyorlar yoksa… Karanlıktan mı? Etraf sesiz ve sakin görünüyor bu gece Kim bilir ne fırtınalar kopuyor şehrin bir yerinde Duyan var mı feryatları Ya da bir el uzatan karşılıksız sessizce Yoksa duymazlıktan mı gelmeli herşeyi Mümkün mü hayatı yaşamak delice Sormadan , sevmeden,görmeden Dokunmadan hoş sohbet etmeden Umarsızca düşünmeden konuşmadan Kavga dahi etmeden yaşamak… Boş caddelerin boş kaldırımları gibi insanlar Soğuk karanlık mat … Nereye kadar gider bu yalnızlık Ne zaman dolar kalpdeki bu boşluklar Uyku çare değil olmuyor Neyle karılacak bu harçlar Mihrabı kimler dikecekler Ne zaman okunacak zihinlerde ezanlar Merhamet kelimesi ne zaman hatırlanacak Seven sevdiğini söylemeyi Karı koca birbirine minnet vermeyi Yüzler mutlulukla gülüp Solan tüm çiçekler tekrar yeşermeyi Unutanlar yada unutulanlar tekrar geri gelmeyi Ne zaman başaracak… Yalnızlığı iki kişiyken yaşıyanlar anlar Acının en büyüğüdür oturup konuşamamak Yada konuşacak iyi bir mevzu bulamamak Boşlukta kalırsın işte o an Tıpkı gecenin karanlığı gibi Ve tüm kelimeler kifayetsizdir Tıpkı varlığım gibi Peçesini giymiş gidiyor işte gece Bir başka şehire yada küreye Ve ben yalnızlığımla yine içiçe…. YAZAR:CANSU MENGENCOĞLU…. O8.05.2012 |
Gönülden Kutlarım…
........................................ Saygı ve Selamlar.....