şehrin gözyaşlarıbulutlar yangın yağmurlar kor avucumda güneşin sancısı çekin bulutları üzerimden şimdi kana kana ben ağlayacağım ruhumu kundaklayan gecelerde mora çalmış ıslak dudaklarımda çığlık çığlığa sevişiyordu umutlarım şehir yorgun kaldırımlar çıplak cinnet doğuruyor sokaklar bendim evet bendim aslında bu şehrin gözyaşları ve bu sabahta her sabah gibi göğsümde sabahlıyor hıçkırıklarım bilir misin haykıramadığım hasretimdi doymayı özlediğim ve şimdi içimdeki her çığlık idama mahkum biz aynı cümlede farklı anlamlar gibiydik biz yarımdık dün gibi şiirlerim gibi şimdi genzimde senden kalan bir ölüm her ne kadar yutkunamasam da öksürsem de hayatı toprak kokuyor nefesim ölmek kolay zor olanı ise yokluğun çokluğun kadarken seni sensiz yaşamak… İlhan Aşıcı |