Doğdum ölümü alnından öperek . . .Doğdum , Ölümü alnından öperek doğdum Kıyısızlığıma sızlandı parmak uçlarım Sabi yağmalandı gök üzeri.. Sizler sus çekmiştiniz mayın dolu ağızlarınıza Baharı kutlarken bihaber insanlığınızdan Güneşi görmedi benim memleketim Toprağın tüketemediği pınardık her birimiz Boş ve tertemiz kağıt yüzü görmedik hiç Mürekkebimiz sevinci paylaşmadı bizim Kelebeğin ömründen kısaydı göz açıp kapatışlarımız Belki vakitsiz kestiler anne sütünden kimilerimizi Belki de mutlu çocuklara verdiler , elimizde kalan son bilyelerimizi Öp beni alnımdan ölüm! Yine öp . . . Yitirilmiş ne varsa topyekün kes at iç sesimi ! Uçurumlarım soğuk ve derin Bakmayın! kan içinde seçilmez suretim Diri diri göm ey toprak ! Göm bu sessizlik içinde benliğimi. . . Göm çocukluğumu . . . Sonra solunu temizle gökyüzünün Temizle ki görünmesin dünya kiri Kimse demesin çalınan hayatların da maviymiş rengi Tecavüz edilmiş olsa da yarınlarımıza Kalpleri sen yarattın RABBİM Sana sığınırım kulların kullara zulmünden ... Asiyim Asabiyim |
Göm bu sessizlik içinde benliğimi. . .
Göm çocukluğumu . . .,,,nefisti dizeler vurdu her satırında resim ile akışında ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,sevgilerimle,,,,,,,,,,,,,,,,,