TEDİRGİN......aşktı yüreği adam tüm kitapların ön sözü.............. tedirgin cümlelerden korkusu silik sözcükler bağışladı yalnızlık yüreğime aklım bir ton buğday tarlası şah damarım kızıl bir yorgunluğun suskun anıları... ağlarken eğilerek yüzümü sürdüm şehrin orta yeri gözlerine bulutlar düşüyordu tam da merkezi boşlukların ırmağından kapımı çalan iklime elimi sürdüğüm gece yarısı suskunluğunda biliyordum ki basamaklardan çıkan figürler dağılacak ezik serüvenli odaya ve rihter ölçekli bir sevgi koynuna alarak geçmişi bir bir ağrıtacak yüreğimin seher vakti özlemlerini........... gülümseyerek büyüyen zaman arası rüzgarlarda var her şey aklını yitirmiş kabuslardan gelmiyor tabi ki eli ayağı sonsuz sevgiler besleyen hayallerde var kabına sığmaz kalabalık sevdalar akar caddelerin sağırlığında kör bir akşam karşılar top yekun yağmurları ve damla damla hisseder görmeyen ıslaklık acısız sokakları....... ağır yenilgiler toplayarak cephelerin sınırlarından çekildik bazen hayati yalnızlıklara kuytular siyah bulutları çekerdi duvarların nasırlı acılarına bir çok yaşam koptu çocuk güzeli düşlerimizde aynalarda gördüğümüz kimseleri unuttuk sarhoş dalgalı şehirlerde bağışlanacak nice suç bindi suçsuz yere aşklarımıza ama bağışlayacak hiç bir yürek olmadı yıkıldık kaldık bilmediğimiz ağrılarda.. topladığım acılar ve yalnızlıklar adına gelen mektupları tek tek okudum simsiyah gecenin varoş sevdasında sabahın altısında çamura bulanarak okula giden çocuklarda ağladım ara sıra salkım söğüt hayaller resimleyen ressamların fırçasına aşık oldum kadınların resmi geçit susmaların da çığlık çığlık fermanlar yazdım cumartesi annelerine aklımın firari kaçmalarında ıslıklı hayatların sahnelerinde ağlarken buldum palyaçoları dümdüz bir kırgınlığın eşiğinde son buldu konuşmalar ve yazdığım hiç bir kelime umudunu yitirmedi o yüreği rehin günlere rağmen hep yaşadı harflerin tozlarında ki uysal ve aşık tutanaklar................ bazen kaçak yalnızlıklarda kalabalık aşklar yaşıyor ruh dediğin... |
yalnızlık ...