Yüreğim gibi bulutlar da kabardı yine
Sağanak yağmur sokakları ıslatırken
Gözlerimden akan yaşlar da yağmura inat
Yastığımı ıslatır.
Sen gecenin bir vaktinde
Aklıma düşersin zamanlı zamansız
Ne zaman dinecek gözyaşlarım
Ağlamaktan yoruldu gözlerim
Ne zaman sevgiyle bakacak sana
Yüzümü güldürecek misin?
Sabahlara kadar beklemelerim boşuna mı?
Gelmeyecek misin hiç…


Can kırıklarıyla dolu yüreğimde
Buz hane açtım morg misali
Koyamadım içine seni…
Öldüremedim gönlümde yaşıyorsun.
Canımdan bir parça oldun hep
Uğruna ölesim geldi,
Sen vardın bedenimde canıma kıyamadım
Yüreğim buzhane gibi morg olsa da
Giremez adı sen olan ölüler…

Sensizliği hiç sevemedim
Bu şehir gibi
Yağmurlarını döker gözyaşı niyetine sokaklarına
Senesi geldi bak!
Yüreğimdeki yara kabuk bağlamaz
Kanadıkça kanar…
Kan revan gözyaşlarım yastığımı kırmızıya boyar…


Sensiz bu şehir çok soğuk
Üşüyorum, üşüdükçe ağlarım sensizliğe
İçimi ısıtamaz sensiz hiçbir şey
Sıcaklığını yitirmiş her şey
Sen yoksun ya! Bahar gelmez buralara
Çiçekler açmaz, don fena vurur sensiz bu şehri
Yüreğim buzhane oldu, her yer don
Ama sen içimdesin ölmedin!


Uyuyamam sensiz gecelerde
Loş odam, birde tek ayağı kırık masam
Yazarım sana içimden geldiğince
Cesaret edemem göndermeye
Elimde kalır sana yazdığım boynu bükük şiirler
Birde… Birde buz tutmuş yüreğim
Ama sen yoksun içinde…


Hep seni düşündüm uzun karanlık gecelerde
Varlığımı, varlığınla açıkladım,
Hayalinle avundum…
Oysa sen!
Sen sırlarını ve anılarını da heybene doldurup
Beni terk ettin, gizlice gittin.
Bak mevsimler değişti,
Yine yağmurlar yağdı bu şehrin sokaklarına
Yuvalarına kuşlar döndü
Sen hala dönmedin, yoksun bu şehirde…

Kim bilir? Belki hiç sevmedin
Sevseydin terk etmez gitmezdin.
Bak ilk yağmur da yağdı bu gece
Gökyüzü dayanamadı çaresizliğime, beraber ağladık
//Sen benden gittin gideli//
Hep ağladım, kahroldum…
Belki dönersin diye hep bekledim
Ayrılık peronundan kalkacak son otobüse de binmedim…


Sebepsiz yere terk edişin, içimi acıttı
Yaşayan ölü oldum.
Ama sen bende hiç ölmedin
Öldüremedim içimde ki seni
Nereden bilebilirdim?
Yüreğimde yaşaman, benim yaşarken
Her gün ölmem demekmiş.
Ama unutma, hiç ölmedim ben
Çünkü sen yüreğimde yaşıyorsun
Ve ben ölmeyeceğim
İçimdeki sen…
Sen ben de ölmeyince…

//Yaşarken ölmek insana çok koyar//

Mustafa KARAAHMETOĞLU
16.12.2013

Şiirime ses olan değerli kardeşim Bünyamin DEMİREL’e teşekkür ederim.