SEVDANIN TERAZİSİ HEP BOŞA MI TARTIYOR?Soğuk taş bir zeminde yatıyorum uzanmış Gidişinin hayali gözlerime dalıyor Daha önce git diyen sana olan nazan mış Dilim ağzım içimde bir put gibi kalıyor Kıvranıp duruyorum rüzgar da ki dal gibi Nehirde sürüklenen başı boş bir sal gibi. Üşümek nasıl bir şey yokluğunda anladım Bedenim parça parça buz dağı’na dönüştü Her güneş doğuşunda yara gibi inledim Dile gelen yaralar acı acı konuştu Seyrüsefer ederken içimdeki gel gitler Kenarda bekleşiyor gurur denen yiğitler. Rüzgarın saçlarıma hızla vurup kaçışı Sanki senli günleri gözlerime seriyor Ayrılık çiçeğinin zamansızca açışı Yüzümde usul usul nedenini soruyor Bilmediğim döngü de dönüp dönüp dururum Asılsız sorularla şu gönlümü vururum. Umutsuz bir bekleyiş durağımda yeşerdi Dalları sürgün verip boynuma dolanıyor Halbuki daha dündü içerimde yaşardı Şimdi kopuk düşlerim kapı da dileniyor Nevbahar gözlü aşkım silinirken maziden Mutluluk azalıyor dengesiz teraziden. Bir elim yokluğunu sarmalarken hasretle Bir elim varlığına mıh gibi çakılıyor Yüreğim yalvarırken merhameti nusretle Sanki damarda kanım yavaşça çekiliyor Gurur yiğitleriyse atı alıp kaçıyor Cengaver yalnızlığı sol yanıma saçıyor.. Seyrüsefer: Gidiş geliş,trafik Nevbahar: İlkbahar Nusret: Allahın yardımı Ayvazım DENİZ |