(SUÇ)UMUZ VE (CEZA)MIZDur! Kaçma çocuk/ at (g)özündeki o korkuyu/ (S)inmesin/ gözbebeklerinden yüreğine bu dengesiz tırmanış. Biliyorum/ itti her şey seni bu simsiyah ummana/ Ondan/ böyle (g)özler hüzünlü kocaman bakıyor. (B)aktıkça gözlerime kurgusu/ Kabus gibi romanlar (y)azıyor ciğerimin üzerinde/ Korkma/ürkme/ ürkütme beni çocuk… Sen ümitsin/ışıksın/ yarınım-sın/geleceğimsin… Ben sensiz ne yaparım çocuk? Biliyorum/ suç(lu) benim… Katledilmiş balıkların/ kirlenmiş o ırmakların/ denizlerin/ Özür(lü) Çernobil çocuklarının/ o tuhaf meyve ve sebzelerin/ Bozulmuş/ kirletilmiş her ne varsa… Ve savaşların mesulü benim… Haydi şimdi bir daha aç/ kocaman aç yine gözlerini/ Sesimi duy/ kendin için (d)uy/ Uzat elini/ tut elimi çocuk… Suç benim/ ceza sen olma(malısın)… Sen/ içinde binlerce tür çiçek barındıran alemsin/ yeşermelisin…! Gel/ tut ellerimi/ yeniden kuralım her şeyi/ Senin için/çocukların için… Karıştıralım sevgimizi yarınların hamuruna/ Yemyeşil bir dünya bırakmak için/ savaş çocuklarına… Gel beraber öğrenelim/öğretelim sevmeyi/ Bit yürekli / devasa nefretli … Hatta sevmeyi unutmuş/ kavgacı örneklere… Gel/ çocuk yıkalım bu (kin) kibir aymazlığını/ Umutla ışıtıp karanlığı/ sevgiye boğ(alım) her alanı … Var mısın çocuk? (Utandır)alım o cüzdan kölesi olmuş/ vicdan cücelerini… __________yorgunkalem… |
kutlarım, saygılarımla...