Mülteci gülüşler’imden münzevi şiirler doğuyor
Bir düş dünyası olsun isterdim elimde
Gerçeğin aynası gölgem kadar masum
Yalnızlığın rıhtımında
Yalancı aşk masalları gibi avuntulu düşler

Zamana atfedip suçları
Sıyrılır giderdim ötelediğim ana
Gerçek sevdaların ayırt edilemediği bu zamanda
Hele bu soğukta karda kışta
Bahsetmeye korkuyorum
Tasalı hallerim üşüyor ayaz kesen yamaçlarında

Ruhumu teslim etmiş olsam Rahmana
Cem edilince tenim türabımla
Tövbesi kesilir lisanımın
Avuçlarıma serpiştirdiğim aminler’im donar
Dünya gözüyle gördüğüm bu son iklim

Talebeydi oysa ki cismim acıları okuyordu
Dil bilmez bir yolcu gibi ulanırken yollara gözlerim
Öykünen yazılar gibi titriyor elimde kelam
Kalemim ulaşamıyor zamanın hızına
Yitip gidiyor sanrılar gibi izsiz meramım

Ummanı içip kavrulur yüreğim
Sahralarda aslını arayan bedevi gibiyim
Sapağım şaştı hangi güneşin yanığı bağdaşır ufkuma

Fani bir libas çekmişim üstüme
Yar senden gayrı neyim var
Çek istersen can alıcı bakışlarını üstümden
Beyhude telaşlanır’sın ayan beyan bir sızı bu
Say ki bir yıldız kaydı karanlıktan
Ne azaldı gecenin ışıltısından...

//Gam-ı keder ülfet etmiş ruhuma
Ey gönül sızım yürek ateşim
İftirakınla harab bir haldeyim//

Nuray AYHAN...