Gölgeye düştü zaman...gölgeye düştü zaman, kaçkınlıkları oynarken güneş, dertsizmiş derman gönül bağında kucak açınca gök yüzü.. o da artık mazi karanlığa vururken dem bulutlar, yağmurlar kaçınılmaz olmuş ertesinin arifesinde.. kaderin elçisiymiş gibi yüzerken dün bugünün deryasına, ayakları yerden kesilmiş birdenbire hayaller terk ederken rüyalarını kendisi de yok olma pahasına ebediyetin kollarında, belki diyecekler bir gün bir varmış bir yokmuş deseler ne fark eder? ben benden gittikten sonra kalbi düşlere, düşlerime teslim etme rahatlığı içinde... (Berlin,15.12.2013) Talat Özgen |