yokluğundasen tüttürdüğüm her türküde içime çekip, çekip bırakamadığım rüzgarları önüne katıp iklimlerinden kırbaç vuran nefesinle soluklandığım derin maviliğimde kopan fırtına ve sonrası sessizliğim sen ki, güneşin bile uğramadığı izbe bu kenti aydınlatan çıkmaz sokak adresimdin seninle uzun bir senfoniydi yaşamak gel neredeysen ya seni benden al git ya da sensizliği yokluğunda, meçhulden kalan bir bestede inim, inim inleyen bir kemanın namesiyim sen kokan çıkmaz adresimde bile gölgelerim benden kaçar oldu söyle adıma biçilmiş bu sensizliğe şimdi kaç ağıt düşer oysa gamzelerinin gölgesinden kana kana içmiştim hayatı şimdi kana kana kanıyorum yokluğunda... İlhan Aşıcı |