Sıkılıyorum...Kayboluyor umutlarım her geçen gün Geçmiş hergün biraz daha dolanıyor ayaklarıma Hayat hergün biraz daha yük yüklüyor omuzlarıma Farkettim de artık hiçbir değişiklik yok hayatımda Uyanıyorum,uyandırıyorum acılarımı sabahlara Sonra bahçeye çıkıyorum,bakıyorum ki hep aynı solmuş manzara Gökyüzüne çeviriyorum başımı hergün mavi görünmesi umuduyla Sonra yine aynı karanlık,yine aynı siyah güneş Ve azalsın diye umup bir defter tutuyorum acılarıma Sonra bakıyorum ki gün geçtikçe kabarıyor defterimdeki kayıplar Varolan gücümde yitiyor arttıkça kayıplarımın sayısı Sonra bıkıyorum hayattan Hayat bıktırıyor artık... Ve bir karar alıyorum,bırakıyorum umut etmeyi Sanırım böyle daha az sızlıyor yaralarım... |