" m e s e l ' â ,,
karanlıktan çok korkar çocuklar ışıklar söndü, düştü kandil güneş eşzamanlı battı doğudan ve batıdan bu masalda soğudu havalar... soğuğun kimseye yok yüzü... ve havalar çok soğuk d’üşüyorum; sırf havalar üşüyor diye üşüyorum aslında kuşlar, çocuklar ve güneş sıvanmış balçıkla şimdi ... ki dünya onlarla güzeldi... çok eski zamanlardı kalbur ve samandı zaman belki elli yıl önce sonra belki elli yıl ama şurası masal değil; yarım asır önce babam çocuktu çiçekler daha gür hürdü serçeler döndü devir, değişti mevsim korkarım bitti şiir ve bu masal da bitti ... |
Bu şiir biterse, başka şiirlere yer verir mi?