Saygım adabımı aştı bu sabah
Kalemim buluştu umutla
Güven, sevgi, nefret
Döküldü kelime kelime
Bir dostun selamına hasret
Sitemler döküldü yürekten
Sorguladı yeniden dostluğu
Kalemim titredi değmedi kağıda
Ürkek bir serçenin ilk çırpınışı gibi
Neydi bende dostluk
Güvendi saygıydı sevgiydi
Sevinçti hüzündü
Anlayıştı

Beklememek gerekiyormuş
Anlayışı sevgiyi saygıyı
Beklememek gerekiyormuş güveni
Bir günde bir sözle anladım bütün bunları
Yaşamak için güçlü olmalıydım
Ne olursa olsun gülmem gerekiyordu
Güven yitmiş saygı bitmişti
Dost bildiklerim zor günlerde paylaşılanları
Kılıçlarını bilemek için kullanmışlardı
Sırlarımı dökmüşlerdi bir bir
Kendi dost muhabbetlerinde

Hayatta yok oldum o günden sonra
Sığınacak dost limanın yerle bir olmuş
Sevgiler nefrete, öfke kine dönüşmüş

Ben şiirlere sarıldım kalemimle
Aydınlıklar da güldüm
Karanlıklar da ağladım
Yüzümdeki acı tebessümü
Anlamadı dost bildiklerim
Ne beni nede gözyaşlarımın rengini

Umut dolu yürekleri kucaklamak
Çıkarlardan uzak dostluklar kurmak
Paylaşmaktı gönülden bütün güzellikleri
Buydu niyetim sadece bu

Dostlar gördülerse yanlışlarını
Karartırız dünyaları
Kapatırız tüm kapıları pencereleri
Ve deriz ki;
Sol yanımız boş kalsa da dosttan yana
Kurarız yeniden soframızı sevgiden yana
Hayatın bam teli yüreğimizi kanatırken
Bekleriz yeniden can diyen dost yürekleri
Sevgiden saygıdan güvenden
Oluşan dost soframıza
ESİLA SUNA 07/12/2013