HALKA HALKA YALNIZLIK
Bir arabanın arka camından bakıyorum.
Uzaklaşarak gidiyor ardına bile bakmadan zaman . Avaz avaz susuyor ruhum Halka halka bir yalnızlık Aynada gördüğüm yüz Bu sen’misin diyor Başka biri var karşımda Tanıyamıyorum .. Şen şarkılar söylüyor dilim Sağır kulaklara Görmeyen gözlere süsleniyorum Sevmeyen kalbe verilmiş , aşka hakaret Ellerini hiç tutmamış ellerde Hoyratça harcarsan ömrünü Ve aldatılmış bir bedene sarıldığını anladığında Yalnızlıkmış benim adım Sonradan anladım Ama Sandım ki Sıcaklığım karşısında erir buz gibi kalbin Su gibi aziz oluruz Yada ekmek gibi nimet Kırıntılarımı toplar’mısın hayat ? Çok yorgunum’da kendim toplayamayacak kadar . |